تاکنون دوستی را پیدا نکرده ام

که به اندازه ” تنهایی ” شایسته رفاقت باشد . . .

تنهایی ، شاخه ی درختی ست پشت پنجره ام

گاهی لباسِ برگ میپوشد و گاهی لباسِ برف اما همیشه هست

قلب من سکونت نگاه کسی است که

از اعماق وجودم دوستش دارم حتی در فاصله ها

دلمان کوچک است

ولی آنقدر جا دارد

که برای هر عزیزی که دوستش داریم

نیمکتی بگذاریم برای همیشه ی عمر

تونبودی میگفتی: یکی هست...

پس کو ..کجاس ..

باشه قبول اون نیومد .. اون اصلا نبود..

تو دیگه چرا رفتی؟

گفتی: یکی هست..

.اما حالا تو نیستی....

تو نبودی میگفتی: من اونیم که سایه هم نداشت...

.آره ادمی نیس که ندونه تو سایه نداشتی ..

.سایه که چیزی نیس تو لنگه نداشتی....

روحت شاد...