تنهایی …

تاوان همه “نه” هایی است که نگفتم تا دل کسی نشکند

همه محبتهایی که زیادی هدر دادم تا دلی به دست آورم

همه دوستت دارم های آبکی که جدی گرفتم

همه سادگی که در این دنیای هزار چهره خرج کردم

تنهایی …

تاوان همه خوش بینی است که به دنیا و آدمهای این روزها داشتم …

اي فلك گورتار مني بس دير بو غمدن

چون ايشيقليق دنياسين آلدين اليمدن

دنيامي تار ايليدون ظلمت ديه ام من

گون باتيب آي قيزلنيب منت ديه ام من

گون ده مين نفرين اولان نامرده جانه

گــور نه آغلاديــن مني نامـــرد زمانـــه

كاش اوشاخ ليخ كن اوليديم قالمييديم 

دنيانين لذت اين نن من آلمييديم

آلميشام ايستميرم پس آل بو جاني

يا كه آل يا ور گينن آخر شفاني

   شاید چشم های ما نیاز داشته باشند که گاهی با اشک های مان شسته شوند

    تا بار دیگر زندگی را با نگاه شفاف تری ببینیم…