welcome

تاکنون دوستی را پیدا نکرده ام

که به اندازه ” تنهایی ” شایسته رفاقت باشد . . .

تنهایی ، شاخه ی درختی ست پشت پنجره ام

گاهی لباسِ برگ میپوشد و گاهی لباسِ برف اما همیشه هست

قلب من سکونت نگاه کسی است که

از اعماق وجودم دوستش دارم حتی در فاصله ها

دلمان کوچک است

ولی آنقدر جا دارد

که برای هر عزیزی که دوستش داریم

نیمکتی بگذاریم برای همیشه ی عمر

تونبودی میگفتی: یکی هست...

پس کو ..کجاس ..

باشه قبول اون نیومد .. اون اصلا نبود..

تو دیگه چرا رفتی؟

گفتی: یکی هست..

.اما حالا تو نیستی....

تو نبودی میگفتی: من اونیم که سایه هم نداشت...

.آره ادمی نیس که ندونه تو سایه نداشتی ..

.سایه که چیزی نیس تو لنگه نداشتی....

روحت شاد...

دردناک ترین جدایی ها آنهایی هستند که 

نه کسی گفت چرا

و نه کسی فهمید چرا

خنک شدى ؟

اما من هنوز داغم از رفتنت در این سرماى بى رحم

کوتاه ترین قصه ی دنیا :

رفت … !

آخرین بـاری کـه از تـه دل بـرای رفـتـنـت گـــــریـه کــردم

گـفـتـی تـمـامـش کـن

از آن روز بـه احـتـرامـت چـنـان از تـه دل مـی خـنـدم

کـه گــاهــی فــرامــوشـــم مـــی شــود

رفـــــتـــــه ای …

با کسی زندگی کن که مجبور نباشی

یه عمر برای راضی نگه داشتنش فیلم بازی کنی . . .

چـه غــم انگــــیـز اسـت ..

ســرنــوشـتِ مــاهــیِ کــوچــک ..

وقتــی ،

بــه هــوایِ جُــفتِ خــود ..

بــه اقــــیـانــوس مــی زنــــد ..

و نهــــــنگ هــــا ..

عــاشقَـش مــی شـــونـــــد !

تنهایی …

تاوان همه “نه” هایی است که نگفتم تا دل کسی نشکند

همه محبتهایی که زیادی هدر دادم تا دلی به دست آورم

همه دوستت دارم های آبکی که جدی گرفتم

همه سادگی که در این دنیای هزار چهره خرج کردم

تنهایی …

تاوان همه خوش بینی است که به دنیا و آدمهای این روزها داشتم …

اي فلك گورتار مني بس دير بو غمدن

چون ايشيقليق دنياسين آلدين اليمدن

دنيامي تار ايليدون ظلمت ديه ام من

گون باتيب آي قيزلنيب منت ديه ام من

گون ده مين نفرين اولان نامرده جانه

گــور نه آغلاديــن مني نامـــرد زمانـــه

كاش اوشاخ ليخ كن اوليديم قالمييديم 

دنيانين لذت اين نن من آلمييديم

آلميشام ايستميرم پس آل بو جاني

يا كه آل يا ور گينن آخر شفاني